غلامرضا رضایی تربقان

‌‌💢ثروتمندان غنی تر ،فقرا فقیرتر می شوند

قسمت دوم

🔹امام حسین "علیه السلام" فرمودند: بترسیم از ستم در حق کسانی که جز خدا فریاد رس دیگری ندارند.
هر کجا عدل روی بنموده است نعمت اندر جهان بیافزوده است
هر کجا ظلم رخت افکنده است مملکت را زبیخ برکنده است

در قسمت اول این بحث به نحوه مواجهه امام علی "علیه السلام" با بیت المال و سیره آن حضرت اشاره شد و ادامه مطلب:

🔹امروز هیچ کس منکر وجود شکاف طبقاتی و قرار گرفتن بسیاری از مردم زیر خط فقر نیست. ولی چرا باید اینگونه باشد؟ ما انقلاب کردیم تا مردم به راحتی و در عین آبرومندی زندگی کنند. زندگی عزتمندانه برای همه، ولی آیا این گونه است؟ عده‌ای با هر شیوه ای امروز صاحب املاک و ثروت بی شماری شده اند و روز به روز بر سرمایه شان افزوده می شود و خدا را هم بنده نیستند.
آنها در گفت‌وگوهای خود همواره از درآمد میلیاردی حرف می زنند و از خانه و ماشین و سفرها و ویلاهای میلیاردی بهره می‌برند اما بعضی از هزار تومان حرف می زنند، همان ها که زیر خط فقر زندگی می‌کنند و تنها به فکر نان شب و سیر کردن شکم زن و بچه خویش هستند.
مستاجرند، شغل مناسب ندارند و شاید ماه به ماه گوشت مصرف نکنند، تورم و گرانی هم فقط یقه این بخش ضعیف و متوسط جامعه را گرفته و سخت می فشارد که نای نفس کشیدن ندارند.
نظام سیاسی ما "جمهوری اسلامی" است و خود را طلیعه دار اسلام ناب محمدی "صلی الله علیه و آله و سلّم" می داند، ولی آیا روش بزرگان اسلام و مکتب اسلام این بوده است؟ اینکه کشور ما دارای دومین و چهارمین ذخایر گاز و نفت جهان است ولی رشد اقتصادی منفی ۶ درصد و نرخ بیکاری ۳۹ درصد و تورم بالای ۵۰ درصد دارد، آیا جایگاه شایسته ای برای این نظام است؟ بسیاری از جوانان این مرز و بوم برای عزت و سربلندی کشور از جان خود گذشتند و شاهد آن هزاران مزار شهید در هر شهر و روستا است، آن ها با بذل جان، دین خود را ادا کردند ، ولی مسئولان کشور چه جوابی دارند در برابر خون این شهدا؟ با وجود این همه ثروت خدادادی، برای این معضل که افرادی با گرسنگی سر بر بالین می‌گذارند، آیا مسئولان نظام می توانند پاسخگو باشند؟
مولا علی "علیه السلام" برای اینکه از حال زن بینوا و چند بچه تیم بی خبر مانده بود، گفت: علی خود را برای حساب آماده کن.
امروز وضعیت جامعه مناسب نیست (البته برای عده‌ای) آمار بالای طلاق که بسیاری از آنها به خاطر مشکلات معیشتی است، عدم تمایل به تشکیل خانواده و ازدواج و کاهش شدید فرزندآوری که آن هم به خاطر مشکلات معیشتی است، رباخواری، رشوه، فساد، این ها زیبنده جامعه اسلامی ما نیست. این که بعد از ۴۰ سال کمیته امداد و بهزیستی و خیریه ها را توسعه دهیم در شان جمهوری اسلامی نیست، اما امروز شاهدیم بسیاری از مردم محتاج همان کمک اندکی کمیته امداد و خیلی‌ها هستند و این زیبنده کشور اسلامی ما نیست. انتظار ما این بود؛ روزی وضع مردم چنان مناسب باشد که چیزی به نام کمیته امداد و بهزیستی و خیریه ها نداشته باشیم و پایان کار آن ها را جشن بگیریم ولی افسوس.

کشتی نساز ای نوح،طوفان نخواهد آمد
بر شوره زار دلها،باران نخواهد آمد
شاید به شعر تلخم،خورده بگیری اما...
جایی که سفره خالیست،ایمان نخواهد آمد

🔹وضعیت امروز جامعه ما در خصوص فاصله طبقاتی، شبیه این حکایت است که فقیری به ثروتمندی گفت: کجا تشریف می برید؟ ثروتمند گفت: قدم میزنم تا اشتها پیدا کنم، تو کجا می روی؟ فقیر گفت: من اشتها دارم قدم می زنم تا غذا پیدا کنم.

نویسنده : غلامرضا رضائی تربقان
منبع خبر : آوای کاشمر/شماره 480 /صفحه5، (صدای خاوران)

لینک کوتاه :

https://sedayekhavaran.ir/?p=3288

https://s4.uupload.ir/files/img_20211107_211558_804_d54v.jpg

ثروتمندان غنی تر ، فقرا فقیر تر می شوند

در چند سال اخیر خصوصا بعد از خروج آمریکا از معاهده برجام و وضع تحریم‌های بی‌سابقه بر علیه ایران و توزیع ناعادلانه منابع و ثروت و تبعیض هر روز شاهد افزایش قیمت سکه و دلار هستیم که لاجرم باعث افزایش اقلام مصرفی و ضروری مردم شده است این وضعیت موجب گردیده که روز به روز اجناس گران تر و خط فقر در جامعه بیشتر شود و اقشار ضعیف و متوسط جامعه فشار زیادی را تحمل کنند.
براساس نظریه کارشناسان، متاسفانه اکنون بیش از ۴۰ تا ۵۰ درصد جامعه زیر خط فقر هستند. قدرت خرید خانوارها به یک سوم تقلیل یافته و فقرا و افراد متوسط جامعه روز به روز فقیرتر می‌شوند و این یک اصل است که هر چه در جامعه فقرا بیشتر شوند قطعاً آسیب های اجتماعی بیشتر می‌شود. یعنی وقتی فقر زیاد شد دزدی و سرقت بیشتر می‌شود، نزاع و درگیری پیش مردم بیشتر می شود، فقر که زیاد شد کلاهبرداری‌ها بیشتر می‌شود، فساد بیشتر می‌گردد، اعتیاد و طلاق بیشتر .... و به طور کلی وقتی آسیب های اجتماعی بیشتر شود. اولین نهادی که ضربه می خورد نظام خانواده مخصوص زنان و کودکان و سالمندان هستند برای نمونه در چند ماه گذشته شاهد خودکشی تعدادی از کودکان غیر بالغ و افراد سالمند بوده‌ایم، بچه ۱۲ ساله که به خاطر نداری خودش را حلق‌آویز نمود و ... اینها هشدار است و زنگ خطر برای کشور.
این اتفاقات در حالی است که ما کشور ثروتمندی هستیم ،کشوری که صاحب ثروت بی شمار خدادادی منابع عظیم نفت و گاز و انرژی که در دنیا بی نظیر است. معادن غنی و بیشمار وجود دو دریای عظیم در شمال و جنوب کشور و سرزمین چهار فصل و نیروی آمده کار فراوان، ولی آنچه درد مردم را مضاعف می‌کند وجود فشارهای اقتصادی از یک طرف و تبعیض و ناعادلانه توزیع شدن منابع از طرف دیگر است. تمام هم و غمشان تهیه نان شب برای خانواده شان می باشد و از زباله گردی تا هر کار سختی را حاضرند انجام دهند و از یک طرف افرادی که صاحب ثروت های بیشمار و باد آورده هستند که در این چند ماه با افزایش مسکن و... بدون هیچ زحمتی ثروت آنان چند برابر شده و آن قدر ثروت به هم زده اند که نمی دانند چگونه خرج کنند! ساختمان های لاکچری و خودروهای چند ده میلیاردی که از قضا بسیاری از اینها در نزدیک اقامتگاه های مسئولین بلند پایه کشور زندگی می‌کنند. بر تعجب مردم می افزاید.

خبرهایی که از شمال تهران می رسد که املاک و ساختمان هایی در آنجا هست که در هیچ کجای دنیا نیست ،با بهترین امکانات لوکس و با فروشگاه ها و رستوران هایی که مشتریان شان همه میلیاردی هستند که هزینه نگهداری سگ شان به اندازه درآمد چندین خانوار پایین شهری است. رستوران هایی که با بستنی با روکش طلا به مشتریانش را ارائه می دهد ،آرایشگاه هایی که هزینه آرایش در آنجا بالای چند میلیون است، تالارهای عروسی که ورودی آنها ۵۰ تا ۸۰ میلیون تومان است. و هزینه شام و پذیرایی برای هر نفر ۳ میلیون تومان است، سفره عقد طلا و نقره و اجاره درشکه های ۱۵ میلیون تومانی ،مدارس غیر انتفاعی که فقط مخصوص بچه پولدار هاست و آنها را در حالت لاکچری و در شرایط ویژه پرورش می دهند و اتفاقاً در خروجی های کنکور هم می توانیم قبولی اکثر اینها را مشاهده کنیم که اگر رتبه های بالای کنکور تا رتبه های پایین مربوط به این مدارس غیرانتفاعی است. و این میرساند که بچه های جامعه کارگری و ضعیف و متوسط جامعه امیدی در مدارس دولتی ندارند و تقریباً بر میگردیم به دوره‌ای که تحصیلات عالی فقط برای فرزندان سلاطین و درباریان بود.
امروز شاهدیم که عده ای از مردم به خاطر گرانی و فقر در سن جوانی توان درمان دندانهای خراب خود را ندارند و از پرداخت هزینه‌های گزاف درمانی عاجزند، امروز با گران شدن لوازم خانگی که قیمت سرسام آور آنها هوش از سر آدم میبرد باعث شده تهیه جهیزیه برای بسیاری از دختران تبدیل به رویا شده و یا کسانی که فاقد مسکن هستند می گویند مگر در خواب ببینیم که صاحب خانه شویم.
این وضعیت ، شایسته این مردم خوب نیست که این همه سختی را تحمل کنند. مردمی که با فنا کردن جان و مال و فرزند خود از انقلاب کشور حمایت نمودند و هزاران شهید و جانباز و آزاده را تقدیم نمودند.
اما در این میان و برای رفع این معضلات متاسفانه عده ای از مسئولین حرف‌های شعارگونه زیاد می زنند که باید مقاومت کنیم و اگر لازم شد اشکنه بخوریم، روزی دو وعده غذا بخوریم و شعب ابی طالب را برای مردم مثال می زنند. ولی باید به آنها گفت که در شعب ابی طالب پیامبر(صلی الله علیه واله وسلم) مانند سایرین سنگ بر شکم بسته بود. مردم هم سنگ بر شکم شان بسته بودند. آیا در کشور ما هم اینگونه است؟ کدام مسئول در کشور بی خانه است؟ و بچه کدام مسئول بیکار است؟ (گرچه بیکار هم باشند دغدغه پول ندارند.) در خانه‌های آنچنانی و خودروهای گران‌قیمت وحساب‌های بانکی آنچنانی مردم را به صبر و مقاومت دعوت می‌کنند.
‍ این فقر نیست که مردم را رنج می دهد ،بلکه تبعیض و بی عدالتی است که مردم را بیش از فقر رنج می‌دهد.

✅مقابله با تبعیض:
اساسی ترین موضوعی که علی (علیه السلام) به آن اهتمام می ورزید اصل تساوی و برابری در مقابل قانون و بیت المال بود. و در این زمینه خطبه ها و نامه های زیادی به کارگزاران نوشت. از جمله اینکه در نامه ۵۹نهج البلاغه به یکی از والیان خود نوشت. (فلیکن امرالناس عندک فی الحق سواء) پس باید کار مردم در آنچه حقشان است نزد تو یکسان باشد.
از دید حضرت همه در برابر قانون و استفاده از سرمایه‌های ملی برابرند هیچ کس حتی مسئولان عالی رتبه حق ندارند برای خود امتیازات ویژه قائل باشند .امام "علیه السلام" در زمان خلافت تمام اموال و ثروت های کلانی که از سوی خلفای قبلی به اشخاص بخشش و عطا شده بود به طور کلی مصادره نمود. این یکی از مهمترین روشهای عدالت خواهانه آن حضرت بود. که به مذاق خیلی‌ها خوش نیامد زیرا با منافع و ثروت‌های بادآورده آنها در تضاد بود.
علی "علیه السلام" در اجرای عدالت به هیچ کسی ملاحظه نمی کرد. حتی در برابر برادرش عقیل که نزد آن حضرت آمده بود تا سهم بیشتری را از بیت‌المال به او بدهد با قاطعیت تمام درخواست وی را رد نمود.
امام می فرماید به خدا روزی عقیل را چنان در فقر و بیچارگی دیدم که یک من گندم از بیت المال شما را از من طلب نمود کودکانش را دیدم با حال پریشان که بر اثر فقر رنگشان پریده بود عقیل به درخواست خودش اصرار می ورزید و خواسته خود را تکرار می‌کرد و من سخنش را گوش می دادم و گمان کرد که من دین خود را به او می فروشم اختیار خویش را به او سپرده و از روش عدالت خواهانه خود دست میکشم، اما من آهنی را در آتش سرخ کرده و سپس آهن گداخته را نزد او بردم تا پند گیرد. ناگهان ناله و فریاد از عقیل برخاست مثل ناله بیمار، به او گفتم ای عقیل مادران در سوگ تو بگریند. آیا از آهن پاره‌ای که انسان آن را گرم کرده نگرانی و ناله می کنی و مرا به سوی آتش می کشانی که خداوند برای خشم و غضب خود افروخته است؟ آیا تو از آتش دنیا می
نالی و می خواهی که من از آتش جهنم ننالم ؟
سیره آن حضرت و حکومت او چنان بود که نزدیکان ایشان مثل مردم عادی در برابر قانون مساوی و برابر بودند و نمایندگان سیاسی خود را به رعایت این امر سفارش می کرد.

ادامه دارد....

نویسنده: غلامرضا رضایی تربقان

منبع خبر : دوهفته نامه منطقه خراسان _ آوای کاشمر/شماره 479/صفحه10

https://s4.uupload.ir/files/img_20211107_211832_206_5tt5.jpg

شکاف "فقر"و "غنا" تا کجا؟

یکی از ویژگی های دین مقدس اسلام ، پشت کردن به اشرافیت و سرمایه‌داری استعمارگر و توجه به محرومان و مستضعفان و حمایت از پابرهنگان است. اسلام دین اشرافیت نیست، آیین طبقاتی و ثروت اندوزی و فقر و غنا نیست؛ اسلام آمده تا محرومین را از زیر فشار شاهان و حاکمان و مراکز قدرت و ثروت نجات دهد و نه تنها به سطح متعادل اجتماعی برساند بلکه آنها را از امامان زمین و طلایه داران حق و عدالت سازد.

امام راحل (ره) بارها فرمود: آن چیزی که روحانیون نباید هرگز از آن عدول کنند و نباید با تبلیغات دیگران از میدان به در روند، حمایت از محرومین و پابرهنگان است ؛ زیرا عدول از آن، عدول از عدالت اجتماعی اسلام است. ما باید تحت هر شرایطی خود را عهده‌دار این مسئولیت بدانیم و در تحقق آن اگر کوتاهی نمایم به اسلام و مسلمین خیانت کرده ایم. (امام خمینی ۲۹/۰۴/۱۳۶۷)

خدا نیاورد آن روزی که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به محرومین و حمایت از سرمایه داران گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار بیشتری برخوردار شوند، که این با سیره انبیا سازگار نیست. دامن پاک روحانیت از آن منزه است و تا ابد هم باید منزه باشد و این از برکات انقلاب است که به حمایت از پابرهنگان برخاست و شعار دفاع از حقوق مستضعفان را زنده کرد. (از پیام امام خمینی"ره"احتجاج مرداد ۱۳۶۶)

امام فقید این خط را برای کشور ترسیم نمود ولی متاسفانه این خط در عمل کم رنگ شد.
رهبر معظم انقلاب در یکی از خطبه های نماز جمعه در اوایل انقلاب فرمودند: بار گرانی، بر دوش این مردم است، آن کسی که پول دارد و از بیت المال می‌گیرد که گرانی را حس نمی کند و نمی فهمد. آن وقتی که می‌گوییم کم مصرف کنید تا گرانی بشکند باز این توده مردم کم مصرف می‌کنند؛ آنها مصرفشان را روز به روز زیاد میکنند؛ گرانی مال این مردم، بیکاری مال اینها، سختی مال اینها، محاصره اقتصادی ضررش مستقیم متوجه توده مردم، آن وقت عده ای به رئیس انقلاب و مردم که جان دادند و خون دادند بخندند؛ این قابل تحمل نیست.

در یک تقسیم بندی کلی جامعه شامل دو طبقه ام که توده مردم هستند به دیگری خواص، اقلیتی صاحب اکثریت ثروت و قدرت جامعه هستند. میان این دو طبقه فاصله زیادی است. خواص پرخرج و اسرافکار و انصاف گریزانند در حالی که عامه مردم قانع و کم خرج و کم توقع و تشنه عدالت و انصافند.

هم و غم خواص پول و دلار و سود و بهره بانکی، تجملات و ریخت و پاش و اتومبیل های میلیاردی و سفرهای تفریحی خارجی و گرفتن تابعیت از کشورهای غربی و سرگرمی با سگ های گران قیمت و پارتی های شبانه و... در حالی که اکثریت توده مردم غالباً کارگر کم درآمد ،گرفتار قسط و وام و بهره بانکی و اجاره خانه و فشارهای روحی و ندارم ندارم در برابر زن و بچه.

ریشه این گونه طبقه‌بندی و بحران را باید در سیستم چپاولگر و ثروت‌اندوزی جستجو کرد که در رده های مختلف با اشکال گوناگون از جمله ظاهر دینی و عوام‌فریبی نفوذ کرده اند و هر از گاهی خبر کشف اختلاس های آنها منتشر می شود.
حضرت علی "علیه السلام" میفرمایند؛ (ندیدم نعمتی را انباشته شده مگر آنکه در کنار آن حقی ضایع شده است.)
امام صادق "علیه السلام" می فرمایند: مردم فقیر ،محتاج ،گرسنه و برهنه نشدند مگر با گناهکاری ثروتمندان (الحیاة ج۴ص۳۲۹) یعنی هر بلد و مصیبتی که در زمینه اقتصادی بر سر طبقات محروم می آید؛ نتیجه عملکرد ثروتمندان است.گرسنگی ،نیازمندی، فقر ،بی‌خانمانی ، بیماری و... از طریق ثروت اندوزی به جامعه می رسد. اگر حقوق فقرا داده و عوض ثروت اندوزی ایجاد شغل تولید می‌شد؛ فقیری نبود.

علی "علیه السلام" در خصوص لمس رنج محرومان و همدردی با آنها می فرماید: خداوند بر زمامداران عدالت واجب ساخته که خود را با ضعفای محروم مقایسه کنند تا مبادا فقر و تنگدستی مستمندان را رنج دهد و از جاده ی حق جدا کند.(نهج البلاغه خطبه ۲۰۹)

حالا واقعا چند نفر از مسئولین کشور، استانداران ، فرمانداران ، ائمه جمعه و نمایندگان مجلس برای درک درد و رنج جامعه، به این سفارش عمل نموده اند. خط و مشی نظام ما حمایت از محرومان بوده و باید سرلوحه همه مسئولین کشور باشد. خصوصاً در این ایام که تورم افسار گسیخته و تحریم‌های همه‌ جانبه از یک سو و افراد سودجو و طماع با احتکار ارزاق عمومی مردم به فکر بستن بار خود هستند از سوی دیگر در مقابل اقشار کم درآمد جامعه بدترین روزگار را سپری می‌کنند و شرمنده خانواده هستند؛ اما تا کی؟!
آیا مسئولین و زمامداران کشور می‌دانند گرسنگی یعنی چه؟ آیا از سفره خالی کارگران خبر دارند؟! می‌دانند شرمندگی پدر و مادری که نمی تواند کفش لباس هرچند ارزانی در نوروز برای فرزندانش تهیه کند، یعنی چه؟ میدانند و کسانی که مریض گوشه خانه دارند و به خاطر گرانی دارو و ویزیت، درمان عزیزشان را قطع کردند چه می گذرد؟ و صدها مورد دیگر. آیا این وضع شایسته این مردم است؟ مردمی که به فرموده امام راحل ولی نعمت ما هستند. مردمی که دوران جنگ هشت ساله بی منت از جان و مالشان گذشته و صد هزار شهید تقدیم نمودند. مردمی که چند روز قبل در ۲۲ بهمن با حضورشان به مسئولین دلگرمی دادند و... شایسته بهترین ها هستند نه این همه رنج!... خداوند مواهب ارزشمندی به کشور و ملت ما عنایت کرده؛ کشوری ثروتمند با منابع سرشار نفت و گاز و معادل و دریا و سرزمین چهار فصل و... که باید اثر این نعمت ها در زندگی عامه مردم مشهود باشد.
امروز سرنوشت کشور به دست مسئولین و حاکمان است که با تصویب کردن و نکردن، مذاکره کردن یا نکردن هایشان وضع جامعه امروز آینده را رقم می‌زنند. و با تصمیمات آنهاست که جامعه به سوی رستگاری و رشد و تکامل و یا انحطاط و فروپاشی پیش می‌رود. مردم بارها امتحان خود را داده و نمره قبولی گرفته اند؛ می‌ماند امتحان مسئولین و حاکمان کشور.

منبع خبر: آوای کاشمر/دوهفته نامه منطقه خراسان/اسفند۹۷(عیدانه)/شماره ۴۵۵و۴۵۶/ صفحه۲۰

نویسنده: غلامرضا رضایی تربقان

https://s4.uupload.ir/files/img_20211108_082723_083_9llt.jpg